SLEUTELHANGER (10 juni 2008)
Spullen die je kwijt bent ....
Sleutels zijn nog het ergste. Als je de deur uitgaat wil je bij je terugkeer natuurlijk wel je huis weer in. Dus voor je de deur uitgaat gauw nog even je sleutels pakken. Maar waar zijn die nu weer?
Iedereen maakt het wel eens mee. En naarmate je ouder wordt, lijkt het alleen maar erger te worden.
Ik was dan ook zeer verheugd toen ik bij de Wibra een apparaatje zag dat aangeduid werd als sleutelhanger met sleutelvinder:
Als apparatengek (klik, klik, klik) die bovendien voortdurend z'n sleutels kwijt is begrijpt u dat ik dit wel moest kopen. Ook de prijs van één Euro vormde geen enkel beletsel.
Dus vanaf nu was mijn sleutel-probleem opgelost. Ik hoefde slechts te fluiten en aanstonds zou mijn sleutelhanger zich melden.
Ik hing de sleutels aan de hanger en floot ze vervolgens toe. En ja hoor, de hanger antwoordde met gepiep en lichtsignalen!
De volgende middag zette ik de radio aan, waar een pianoconcert van Mozart ten gehore werd gebracht. Maar hoorde ik een instrument dat Mozart er vast niet bij bedoeld had?
U raadt het al: de sleutelhanger was vrolijk een eigen partij aan het spelen. Het apparaatje kwam pas tot zwijgen nadat ik het in een handdoek gewikkeld in een kast stopte.
De dagen daarop bleek de hanger op de meest onverwachte momenten te gaan piepen. Als mijn huisgenoten hun stem wat verhieven, wanneer ik met de sleutelbos naar de voordeur liep, bij gejuich om een doelpunt op de televisie. Telkens weer meldde de sleutelhanger zijn aanwezigheid.
Het apparaatje ligt inmiddels alweer enige dagen in een handdoek in de kast. En voortaan moet ik weer gewoon naar mijn sleutels zoeken.
