DESIGN (26 december 2005)
De mensen die het uiterlijk van een apparaat bepalen zijn niet altijd even praktisch.
Zo schijnen ze te denken dat er niets zo erg is aan een apparaat als zichtbare knoppen -- wat dozen oplevert die er ongeveer zo uitzien:
Dat de gebruiker opgezadeld wordt met een groeiende berg apparaatjes om al die knoploze apparaten te bedienen lijkt de ontwerpers niet te interesseren.
Volgens de wetten van Murphy gaan knoploze apparaten veel langer mee dan hun afstandsbedieningen, zodat je je binnen een jaar of zo moet behelpen met een zogenaamde universele afstandsbediening waar de helft van de noodzakelijke functies volledig op ontbreekt.
En afstandsbedieningen zijn zo "handig" klein dat ze makkelijk terechtkomen in een kast of tas, of gewoon onder een stapel kranten, zodat je al zoekend naar zo'n onding weer eens de eerste helft van de film of het dagelijks journaal moet missen.
De firma Psion bracht een jaar of vijf geleden een gelikt ogend computertje op de markt, de Revo.
De gebruiker van deze Revo komt er na verloop van tijd achter dat de batterijen steeds korter opgeladen blijven.
En op een dag kom je erachter dat je al je adressen kwijt bent, want deze keer zijn de batterijen echt helemaal leeggelopen.
"Maar dan had je er toch tijdig andere batterijen in moeten stoppen!" zult u misschien denken.
Dan houdt u geen rekening met Revo's ontwerpers, die -- om het apparaat z'n gladde uiterlijk te geven -- een batterijvak hebben bedacht dat voor de gebruiker vrijwel ontoegankelijk is.
Mijn pogingen nieuwe batterijen in het batterijvak te plaatsen hebben weinig meer opgeleverd dan een gebroken ophanging. En de kostbare batterijen die ik er speciaal voor gekocht had werken nog steeds niet.
Dus wie geniet van leedvermaak (en daar hoeft u zich echt niet voor te generen klik) kan z'n lol weer op.
Maar ook ik kan enig leedvermaak koesteren: de firma Psion die dit debiele batterijsysteem bedacht heeft z'n verdiende loon: ze bestaan niet meer.
