Eindelijk onderzocht (28 maart 2009)
In mijn weblog van 22 maart kon u lezen dat getreuzel van de medische stand tot gevolg had dat ik al meer dan twee maanden met pijn rondliep. Als ik belde met de vraag waarom ik weken moest wachten terwijl de pijn 24 uur per dag aan mij knaagde, vertelden de artsen mij dat ik dit toch echt verkeerd zag. Hun inschatting was dat er geen enkele reden was tot meer spoed.
Toen ik afgelopen maandag op de weegschaal ging staan, bleek ik in 12 weken 12 kilo te zijn afgevallen. De pijn was inmiddels zo hevig geworden dat ik nauwelijks nog kon staan, zitten of liggen. Ik besloot een taxi te bellen om mij naar het ziekenhuis te laten vervoeren alwaar ik mij meldde bij Spoedeisende Hulp.
Daar werden mijn klachten eindelijk serieus genomen: er werd bloed afgenomen en de dienstdoende arts was de eerste dokter die mijn pijnklachten niet bagatelliseerde. Diezelfde avond nog kreeg ik onderdak in het ziekenhuis ter voorbereiding op een zogenaamde CT-scan.
ct-scanner
Bij een CT-scan wordt de patient in een ringvormig röntgen-apparaat geschoven en worden plaatjes gemaakt van de dwarsdoorsnede van het lichaam.
De volgende dag kreeg ik te horen dat de CT-scan een aantal gezwelletjes had ontdekt in en om de lever. In de loop van de week zijn nog een drietal andere onderzoekjes gedaan met fraaie namen als thorax, lever-punctie en gastroscopie.
Vooral het laatste onderzoek wordt door velen gevreesd: er wordt een slang je keel in geduwd, waarbij een camera en een lichtje aan het uiteinde van de slang de arts in staat stellen de maagwand te bekijken.
Zoals gezegd, doen er veel griezelverhalen de ronde over dit onderzoek. Ik vond het niet erg pijnlijk, hoogstens is het wat onprettig dat je kok-neigingen krijgt met zo'n slang door je keel.
De onderzoeken lijken erop te wijzen dat mijn vooruitzichten niet erg rooskleurig zijn.
Maar ik ben oprecht verheugd dat ik eindelijk na ruim twee maanden ben onderzocht en mijn pijnklachten serieus zijn genomen.
