ONDERGANG VAN EEN KERK In 1942 werd ik gedoopt in een Amsterdamse kerk die Thomas heette, net als mijn officiële voornaam. Later werd ik misdienaar, maar het zou geen erg succesvolle carrière worden: mijn dromerige natuur zorgde ervoor dat ik soms in het geheel niet reageerde op de gebeden van de priester. Een enkele keer vergat ik het wierookvat op te halen zodat de priester voor jan joker op het altaar stond te wachten. Mijn belangstelling voor wat er in de kerk gebeurde is sindsdien steeds geringer geworden. Het lijkt erop dat ik daarin niet alleen stond: steeds minder mensen bezochten de kerk. Krampachtig probeerden de priesters jonge mensen terug naar de kerk te lokken met zaken als beat-missen, maar veel geholpen heeft het niet. En net zoals bioscopen die te weinig bezoekers trekken dichtgaan, zo moest ook de Thomaskerk z'n deuren sluiten. Toen ik het afgelopen weekeinde op weg was naar de verjaardag van mijn zuster, zag ik dat het kerkgebouw vrijwel helemaal was afgebroken. Alles wat ik nog kon doen was een foto nemen van de laatste treurige restanten:
| |||
Volgende weblog
Vorige weblog Weblog-menu |