HET FAMILIEDINER (31 januari 2005)
Wie had enkele jaren geleden gedacht dat de EO nog eens een van de populairste televisieprogramma's op de buis zou brengen?
Het Familiediner trekt wekelijks zo'n miljoen kijkers, niet in de laatste plaats dank zij Bert van Leeuwen, die met zijn voorkomen van de ideale schoonzoon als katalysator fungeert om menige vastzittende wrok los te weken.
Het lijkt lastig vastgeroeste ruzies op te lossen, maar je moet wel heel sterk in je schoenen staan om tegenover een miljoen kijkers vol te houden dat je liever volhardt in je wrok.
Alhoewel ze de situatie meestal zelf hebben gecreëerd, hebben de meeste "slachtoffers" er zelf eigenlijk vaak genoeg van. De aanwezigheid van de camera en ons aller Bert geeft ze een goed excuus om eindelijk eens te stoppen met een ruzie, waarvan ze soms zelfs nauwelijks nog de reden weten.
Maar wat als er geen enkele reden is? Als vrienden je hebben aangepraat dat die-of-die niet deugt en je hebt dat als zoete koek geslikt?
Wat zeg je dan tegen van Leeuwen? "Wat ben ik oen geweest om dat twintig jaar te geloven!"
Of zeg je tegen die zogenaamde vrienden "Nou, jullie hebben me flink belazerd"?
Nee, bij zoiets helpt een familiediner niet.
Zoiets moet je zelf oplossen. Dat vergt moed ...
