KNOEIERS EN BEUNHAZEN - 2 (23 augustus 2008)
Naar aanleiding van mijn weblog van gisteren schrijft Mevrouw E.S. te H. mij het volgende:
"U doet alsof alle niet-gediplomeerde bouwvakkers slechte vakmensen zijn. Nou, dat ben ik helemaal niet met u eens. Vorig jaar had ik zelf een verbouwing van mijn huis. Toen heb ik een Bulgaar ingehuurd. Een reuze aardige man, die mijn huis prima in orde heeft gemaakt en hij was nog goedkoper ook dan ik voor een Nederlander betaald zou hebben."
Dat ontkent niemand, mevrouw E.S. te H.
Eerlijk gezegd, ken ik ook zogenaamde vakmensen, die er een potje van maken en ik ken ook niet-gediplomeerde timmerlieden, die knap vakwerk afleveren.
Er kan zelfs iets grondig mis zijn met mensen die eigenlijk beter hadden moeten weten. Ik zal u een voorbeeld geven van wat ik heb meegemaakt in mijn werkzame leven:
Ik heb dertig jaar lesgegeven aan een technische school. Voor wie het precies wil weten: een MTS. De eerste twintig jaar had ik een collega die Wim heette. Wim gaf praktijklessen bouwkunde.
Ik geloof niet dat ik ooit zo'n vakman heb gezien als Wim. Hij slaagde er goed in zijn enthousiasme voor vakmanschap over te dragen aan zijn leerlingen. Ik heb nog altijd een aantal houten constructies die door hem en zijn leerlingen zijn vervaardigd, zoals deze vakverdeling voor grote floppy disks, die Wim en zijn leerlingen destijds precies passend voor een la van mijn bureau vervaardigd hebben. Het werkstuk wordt overigens tegenwoordig gebruikt voor CDROMs.
Wims werkplaats was strak georganiseerd. Elk stuk gereedschap had zijn eigen plaats. Het einde van de les was dan ook altijd gereserveerd voor het opruimen van de werkplaats.
Maar op en dag werd Wims organisatie ruw verstoord. Omdat men vond dat je geld kon besparen door scholen op een hoop te gooien, werd aan onze school een VMBO toegevoegd, met docenten die er duidelijk heel andere opvattingen op na hielden: van de ene dag op de andere veranderde Wims voorheen zo voorbeeldige werklplaats in een chaos. Voor Wim aan de les kon beginnen, moest hij eerst een uur of zo gaan opruimen.
Allerlei goede gewoonten, waardoor de vakman zich onderscheidt van de knoeier, werden de leerlingen van de toegevoegde school onvoldoende bijgebracht. Zo leken ze niet te weten dat het een heel slechte gewoonte is om overgebleven cement door de gootsteen te spoelen. Dus van tijd tot tijd zag je Wim weer bezig de vloer open te hakken om vastgekoekt cement uit het riool te bikken.
Hij begon slecht te slapen, en na enkele maanden was Wim met ziekteverlof. Hij heeft het nog eenmaal geprobeerd. Maar al spoedig bleek dat Wim zich in zijn werkplaats nooit meer thuis zou voelen.
Uiteindelijk is hij vervroegd met pensioen gegaan.
Zeg nou zelf: vindt u het vreemd dat er vakmensen bestaan met onvoldoende vakmanschap?
