Draadomroep (18 maart 2009)
Een technologie van lang geleden was de draadomroep. In plaats van een eigen radiotoestel te kopen kon je bij de PTT een abonnement nemen op de Draadomroep.
In je huiskamer
werd dan (behalve een luidspreker) een dubbele knop gemonteerd waarmee je het geluidsvolume
kon regelen en tevens kon kiezen uit vier kanalen. Het signaal van deze draadomroep kwam
binnen via een telefoonkabel.
In die tijd was FM nog niet uitgevonden; de populairste radiostations zonden uit op de middengolf (AM). Wie de slechte kwaliteit van de middengolf kent zal het niet verbazen dat nogal wat muziekliefhebbers draadomdoep in huis hadden.
In 1957 was ik leerling van een seminarie, het Dominicus-college in Nijmegen.
Dominicus College
Of ik ooit een goed priester zou zijn geworden mag worden betwijfeld, maar ik was wel een enthousiast knutselaar. Op het Dominicus College was een elektronica-clubje, alwaar ik hoorde dat je bij Amroh in Muiden een pakket kon bestellen, waarmee het mogelijk moest zijn een eenvoudige radio in elkaar te zetten. Dus binnen enkele weken had ik de beschikking over een zogenaamde eenpitter, een zelfgebouwde radio met één radiolamp en een batterij van een halve kilo zwaar. Als iedereen 's nachts op één oor lag, kon ik met een knopje in het oor luisteren naar Hilversum 1 of Hilversum 2 (meer zenders kon het apparaat meestal niet ontvangen).
De kamer naast mij werd
bewoond door een mede-leerling met de exotische naam Jaime Saleh. Op een dag kwam ik met
hem overeen dat hij voor een kleine vergoeding op genoemde radio zou worden aangesloten. Dus de
volgende dag was ik directeur van de kleinste draadomroep van Nederland, met zegge en schrijve
één abonnee: Jaime Saleh.
Lang heeft deze draadomroep niet bestaan. De tweede week schakelde ik van een muziekprogramma op Hilversum 1 over naar een hoorspel op Hilversum 2, toen ik in de kamer naast mij een luid kabaal hoorde.
De oorzaak van het nachtelijk gedruis bleek de volgende dag toen mijn enige abonnee briesend op mij af kwam stormen: Jaime bleek muziekprogramma's veruit te prefereren boven hoorspelen. Tandenknarsend had hij moeten ervaren hoe ik de radio van zijn favoriete muziek omschakelde naar een hoorspel. Met onmiddellijke ingang zegde hij zijn abonnement op.
Over zijn oortelefoon hadden we niets afgesproken, dus coulant als ik was, vergoedde ik hem de kosten. Een voortijdig einde van mijn draadomroep, maar één voordeel zat er voor mij wel aan vast: ik kon in ieder geval luisteren met een telefoontje in beide oren ....
