CULINAIRE JOURNALISTIEK (28 november 2005)
Een jaar of wat geleden zat ik te eten in een restaurant, toen het me opviel dat er wel wat erg veel aandacht werd besteed aan één van de gasten. Op zich zou ik dit geen probleem gevonden hebben, ware het niet dat volledig onopgemerkt bleef dat ik al drie maal vruchteloos de serveerster had gewenkt.
Later bleek al die aandacht uit te gaan naar een culinair journalist, Johannes van Dam, die onlangs met veel ophef zijn "kookbijbel" De Dikke Van Dam publiceerde.
Het ligt natuurlijk voor de hand dat het personeel een gast in de watten legt die een beoordeling in de krant gaat publiceren. Weliswaar las ik dat Johannes er doorheen kijkt als het personeel hem zoveel extra aandacht geeft. Maar dat lijkt me vergelijkbaar met de docent die beweert dat hij onmiddellijk ziet als een werkstuk niet door de leerling zelf is gemaakt. Te vaak zag ik hoe docenten door hun leerlingen belazerd werden om zo'n opmerking nog te geloven.
Een andere kwestie is of het verstandig is als een culinair journalist restaurants bespreekt onder eigen naam en met z'n foto erbij.
Van Dams voorganger bij Het Parool heeft jarenlang restaurants besproken onder de naam Adriaan Woutersz. Veel restaurateurs hadden zijn recensies achter hun raam hangen. Toch wisten slechts weinig restaurateurs dat achter deze naam culinair journalist Ton van Es schuilging.
Ton van Es
En nog minder wisten hoe Ton van Es eruit zag. In tegenstelling tot zijn opvolger, stelde Ton van Es er geen prijs op met zijn foto in de krant te komen. Meer dan eens trok een restaurateur wit weg als hij (na de maaltijd) vernam dat zijn restaurant in de rubriek van Adriaan Woutersz besproken zou worden.
Toch was Ton van Es als culinair schrijver geen kleine jongen. Hij heeft een aantal vermaarde kookboeken geschreven. Zo zijn, om maar een willekeurige greep te doen, Het Volkomen Zuivelboek , Het Volkomen Visboek en Duizend Gezichten Van Zuivel van zijn hand.
Jarenlang koesterde hij de ambitie om een Groot Chinees kookboek te schrijven. Hij leerde hiervoor Chinees en ondernam een reis naar China. Helaas is het werk nooit gepubliceerd. Drie jaar geleden overleed hij veel te vroeg aan de gevolgen van een verwaarloosde suikerziekte.
