WEEMOED (27 mei 2007)
Toen onze dochters nog heel klein waren, kwamen ze meestal vroeg in de ochtend naar onze slaapkamer, alwaar ze een bed aantroffen dat groot genoeg was om als speelplaats te dienen, alsmede een stel ouders met wie ze naar hartelust konden babbelen.
Door de week moesten mijn liefste en ik vroeg uit de veren. Om af en toe eens te kunnen uitslapen spraken we op een gegeven moment af om in de weekeinden om beurten ontbijt voor de kinderen te maken en een oogje in het zeil te houden, zodat de andere ouder nog even kon uitslapen.
Pas om tien uur mochten de kinderen de slaapkamer betreden. Dan werd ons grote bed alsnog in een zachte mini-speeltuin omgetoverd.
* * *
Deze week heeft onze jongste dochter een eigen kamer gevonden. Een leuke kamer, daar niet van. En ze heeft smaak genoeg om er wat moois van te maken.
Maar met enige weemoed denken we soms terug aan de tijd dat er 's morgens van die gezellig kleutertjes op ons bed kwamen zitten. Het uitslapen zouden we er graag voor inleveren ...
