SPOOKJE SPELEN (24 december 2004)
Als mijn ouders vroeger een avond van huis waren, speelden wij kinderen wel eens spookhuisje.
Hoe dat ging? Wel, ons huis had een grote centrale hal, die niet alleen groot en tochtig was, hij had ook een onwijs aantal deuren - negen als u het precies wil weten.
Een van ons besteeg een autoped en reed hierop in het halfduister de hal rond.
Achter de deuren zat de rest van ons verborgen. Het was de bedoeling degene die de step bereed zoveel mogelijk schrik aan te jagen.
Meestal kwamen we niet veel verder dan het produceren van wat wij als spookachtige kreten beschouwden. Verder was een van onze standaard truuks om vlak voor het steppende slachtoffer een deur open te duwen. Het was echter niet de bedoeling de ander te bezeren, dus moest de deur (liefst zo laat mogelijk) weer worden dichtgetrokken.
Alhoewel ik nooit gehoord heb dat deze vorm van spookhuis spelen ook door kinderen van andere families werd beoefend, heb ik later wel gezien dat kinderen er vaak een groot genoegen in scheppen "spookje te spelen".
Ik moest aan deze kinderlijke genoegens denken toen ik laatst in de Jan Evertsenstraat wandelde en daar twee wonderlijk uitgedoste figuren zag.
Ze leken niet de leeftijd te hebben om nog spookje te spelen.
Later heb ik diverse verklaringen gehoord. Zo zou het dragen van uniforme kledij de saamhorigheid binnen de groep bevorderen. In combinatie met flatteus uniform kan ik me daar nog iets bij voorstellen, maar waarom deze absurde gewaden?
Ook werd mij verteld dat het tonen van vrouwelijk vlees mannen tot een staat van tomeloze geilheid zou kunnen brengen. Dat mag misschien het geval zijn in Afghanistan. In Amsterdam is er echt wel wat meer nodig dan een al dan niet knap gezichtje.
Een andere verklaring zou zijn dat de dragers van deze mallotige kostuums hiermee willen aangeven niet bij de Hollanders te horen. Dat lijkt me inderdaad heel plausibel ... tot ik me afvraag waarom iemand daarvoor helemaal naar Nederland moet komen.
Blijf ik zitten met de vraag welk genoegen het kan verschaffen om op deze wijze uitgedost door de Jan Evertsenstraat te wandelen.
