Vechten tegen windmolens (23 januari 2008)
Dat bekende Nederlander Jan Mulder zich makkelijk voor karretjes laat spannen kunt u zien als hij weer eens zijn leeuwenpak aantrekt om reclame te maken voor een bank die zich met foute investeringen inlaat.
Inmiddels kan men zich afvragen of Mulder privé wel helemaal zuiver op de graat is. Met zijn bekende zeurderige intonatie doet hij kond van zijn aversie jegens windmolens in zijn geliefde Groningen, en dus moeten ze volgens hem uit het landschap verdwijnen.
Dat er een klimaatprobleem is, daar heeft deze ex-voetballer misschien nog wel van gehoord, maar zorgeloos roept hij dat we dat maar beter kunnen oplossen met kerncentrales.
Dat kerncentrales afval produceren waar we onze kinderen, kleinkinderen en vele volgende generaties mee opzadelen, lijkt Mulder te ontgaan.
Gemakshalve vergeet hij ook maar even dat het beveiligen van kernbrandstof tegen terroristen een enorme hypotheek legt op de toekomst.
Of zou Mulder nooit gehoord hebben van het grote aantal gevallen van kanker in de omgeving van Tjernobyl, waar een streek ter grootte van zijn geliefde Groningen onbewoonbaar is?
Of zou het Mulder onbekend zijn dat er geen enkele kerncentrale is die de bouw, het in bedrijf houden, de afbraak en de opslag van het afval geheel uit eigen baten financiert.
Dat Mulder luidruchtige dictie met redelijke argumenten verwart, weet iedereen die wel eens het programma van Barend & van Dorp heeft gezien.
Of heeft Mulder echt met het Groningse milieu te doen en ruilt hij -- om het landschap niet te vervuilen -- zijn auto bijvoorbeeld in tegen een fiets? Daar horen we hem niet over.
Ten slotte is het interessant eens een etymologisch woordenboek open te slaan, waar we lezen dat het woord mulder -- ironisch genoeg -- de betekenis heeft van molenaar ...
