OOSTENDE 1-21 AUGUSTUS 2005 (21 augustus 2005)
Maandag, 1 augustus
De dochters hebben een leeftijd bereikt waarop ze 's avonds (lees: 's nachts) wel eens willen uitgaan. De Platluus -- hun Zeeuwse onderkomen van de laatste jaren -- is daarvoor niet de ideale uitvalsbasis gebleken. Niet dat ze het niet hebben geprobeerd. Maar eenmaal had een zeer dichte mist hen de weg versperd en was de familie onverrichterzake teruggekeerd. De andere keer zijn de dochters omstreeks het middernachtelijk uur naar Knokke gebracht, waarna de ouders een uur of drie tamelijk vruchteloze pogingen ondernamen zich in het verder uitgestorven Knokke-Heist te vermaken.
Voor het eerst sinds vele jaren wordt het vakantieverblijf dus niet De Platluus, maar een appartement in de Oostendse Steenbakkersstraat.
De familie neemt zich voor uiterlijk 12 uur te vertrekken, maar zoals gewoonlijk lukt dat toch weer niet helemaal en rijdt de LARV (Lichtelijk Asociale Rode Volvo) omstreeks kwart voor twee van de stoeprand weg.
Dinsdag, 2 augustus
Tijdens een eerste wandeling door Oostende wordt geconstateerd dat steeds meer karakteristieke oude huizen vervangen worden door badgastenkazernes.
oude huizen
badgastenkazernes
Ook blijkt Oostende een zetelkliniek rijk te zijn.
Woensdag, 3 augustus
De dochters gaan naar buiten. Tien minuten later begint het te regenen. Niet geheel droog ziet men ze na een uurtje weer thuis komen. Ze besluiten binnen te blijven en een spelletje Monopoly te spelen.
Weersgewijs treffen hun ouders het beter. Die trekken er op uit voor de boodschappen, maar daar de zon nu wè vrolijk schijnt, besluiten ze de omgeving te gaan verkennen. In de buurt ontdekken ze een complex van koninklijke stallen, dat (van hout!) gebouwd is door een Noorse architect, maar nu gebruikt wordt voor sport.
Ze kijken of ze een Internetcafè kunnen vinden, maar die blijken in Oostende minder populair dan in Amsterdam, waar ze zelfs een in Overtoomse wasserette internetcomputers hebben zien staan.
Daar ze er weinig voor voelen met zware boodschappen te sjouwen, wordt een boodschappenwagentje aangeschaft. Twintig euro lijkt niet zo duur. Enkele dagen later zullen ze zich ietwat bekocht voelen als ze hetzelfde wagentje voor 15 euro zien staan. Drie weken later zullen ze het wagentje in Amsterdam voor nog geen 8 euro aantreffen. Naar hun gevoelens mag u raden.
Als ze na een uur met hun wagentje -- dat nu gevuld is met boodschappen terugkeren, blijkt Violet de grote kapitalist te zijn geweest: de helft van het Monopoly-bord staat vol met haar huizen en hotels; haar zuster is dan compleet berooid.
Donderdag, 4 augustus
Er is een tas in Amsterdam blijven staan. Hierin bevinden zich ook twee apparaatjes om muggen te verjagen. Deze worden thans node gemist: alle gezinsleden lopen rond met muggenbeten. De lokale muggen blijken zelfs het bloed te lusten van Tom, die zich niet kan herinneren ooit eerder door muggen te zijn gebeten.
Als men 's middags een vlieg doodslaat, verschijnt er een rode vlek. De vraag rijst of het alleen muggen zijn geweest die de familie de laatste dagen teisteren. Later op de dag worden er nog drie muggen van het leven beroofd.
In de middag bezoeken de drie dames een markt op het Wapenplein. Over n ding zijn ze het roerend eens: deze markt behoort tot de meest oninteressante markten die ze ooit bezocht hebben!
Later in de middag vervolgen Lea en haar echtevriendje hun zoektocht naar een Internetcaf鮠Voor een huizenblok bij het Monacoplein splitsen ze zich: Lea zal de linkerkant onderzoeken, Tom de rechterhelft. Na drie minuten zien ze elkaar weer, en het resultaat is verbluffend: beiden hebben een internetcafé gevonden.
Het ene etablissement wordt beheerd door een Pakistaan, die ze een computer aanbiedt met een exotisch toetsenbord, waarvan vrijwel alle tekens op afwijkende plaatsen zitten. Als men xs4all wil intikken, blijkt de toets met de letter x helemaal niets te doen. Men wendt zich tot de eigenaar, die verbazing voorwendt, maar ze uiteindelijk wel een andere computer aanbiedt. Ook die heeft een afwijkend toetsenbord. Om een apenstaartje te fabriceren moet Lea drie toetsen tegelijk indrukken. maar de x functioneert wel. De computer is zo fantastich beveiligd dat hij na tien minuten spontaan naar een beveiligingsprogramma overspringt. Weer wordt de eigenaar verwittigd, die echter druk aan het bellen is zodat er minuten van hun betaalde tijd afgaan. Als ook Java-applets niet blijken te functioneren op dit apparaat, neemt men zich voor dit internetcafé nooit meer te bezoeken. Of het er iets mee te maken heeft is onduidelijk, maar het etablissement heet Mongol.
Men probeert nog even het internetcafé aan de andere kant van het blok. Dit wordt beheerd en gefrequenteerd door Russen. Ook hier zijn de toetsenborden van een afwijkend type, maar het Internet en de Java-applets blijken probleemloos te werken.
Vrijdag, 5 augustus
Zowel op de Belgische als de Nederlandse televisie is regen voorspeld. Beide voorspellingen blijken helaas correct. Tot ver in de middag zal het het vrijwel aan een stuk blijven regenen.
Zaterdag, 6 augustus
Het weer is fris, maar droog. Na het ontbijt spelen de dochters een computerspelletje (voor de kenners: Quake III).
De ouders bezoeken de braderie, die officieel gisteren al begonnen is, maar die toen vanwege de regen weinig bezoekers getrokken zal hebben. Op de braderie krijgt Tom weer eens last van zijn apparatengekte en schaft een stethoscoop annex bloeddrukmeter aan.
Op de terugweg ondervindt men bij een bezoek aan bakker Sylvester aan de Nieuwpoortsesteenweg enige kleinzielige discriminatie (is er andere?) Als het echtpaar het kleinste van twee taartjes kiest, verwisselt het verschrompelde bakkersvrouwtje de prijsjes, zodat het kleinste taartje voor de Hollanders het duurste wordt. Even later wordt het grootste taartje aan de na hun komende Belgen voor het laagste prijsje aangeboden.
Na thuiskomst beluisteren de gezinsleden elkaars hartslag. Het meten van de bloeddruk blijkt men nog niet geheel onder de knie te hebben; dat vereist iets meer vaardigheid.
Zondag, 7 augustus
De ouders zullen vandaag naar Antwerpen gaan om de tas te halen die Lea's zus uit Amsterdam heeft meegenomen. De dochters zijn niet geheel zeker of ze wel zullen meegaan. Het feit dat het zondag is, dus de meeste winkels gesloten zullen zijn, speelt een belangrijke rol bij hun beslissing toch maar in Oostende te blijven.
Als hun ouders weg zijn, begeven de dochters zich naar het strand. Ze maken een aantal aardige fotos.
In Antwerpen brengen de ouders hun dag wat bezadigder door: van de drieëeenhalf uur dat ze in Antwerpen vertoeven worden zo'n drie uur in Laurents restaurant La Ville doorgebracht in het gezelschap van de Antwerpse familie.
voor La Ville
Maandag, 8 augustus
Het weer is guur -- niet wat u van mooi strandweer zou verwachten, mevrouw! Daarom kiezen Liset, Violet en Lea voor een binnenactiviteit. Op weg naar de bowlingbaan ontdekken de dames een winkel met tweedehandskleding, genaamd Parazar, die ze natuurlijk niet zomaar voorbij kunnen lopen. De zaak blijkt welvoorzien en nadat Liset een broek en Lea een jasje rijker is, vervolgen ze hun weg richting bowlingbaan. Daar aangekomen kunnen ze na een half uurtje wachten terecht op een baan. Het bowlen gaat lang niet slecht: alle drie scoren ze een of meer spares en strikes.
Dinsdag, 9 augustus
In de tas die in Antwerpen is afgehaald bevonden zich ook twee apparaatjes om muggen af te schrikken.
De werking zou berusten op het feit dat vrouwtjesmuggen òf bijtgraag òf hitsig zijn, maar nooit allebei. De apparaatjes zenden een toon uit die lijkt op het gezoem van een hitsige mannetjesmug. De redenering is dat als het vrouwtje dit hoort, ze iets denkt als: 'geen seks aan m'n lijf vandaag!' en haar biezen pakt.
Zowel bij de dochters als bij de ouders is zo'n apparaat in het stopcontact gestoken. Men is het erover eens dat de laatste nachten redelijk muggenvrij zijn verlopen. Maar of dit ligt aan de apparaatjes of aan het feit dat men eindelijk weet hoe de balkondeur fatsoenlijk dicht te krijgen is, daar is men niet geheel zeker van.
Niet alleen muggen worden door geluid verjaagd. De ouders maken een wandeling door de Oostendse winkelbuurt en strijken neer op het Wapenplein. Daar worden ze echter spoedig verjaagd door akoestische terroristen, die het geen probleem lijken te vinden om de geluidsinstallatie van een nieuw geplaatste muziektent op volle sterkte uit te proberen.
De dochters bezoeken het -- bijna uitgestorven -- strand.
Woensdag, 10 augustus
Eindelijk een zonnige dag. Maar waaien doet het wel.
Na het ontbijt vertrekt het gezin naar het strand. Al voor ze het strand hebben bereikt, zijn ouders en dochters elkaar kwijt. De ouders nemen plaats op de kademuur in de luwte van een groot hotel- en restaurantgebouw. Al lezend en zonnend brengen ze daar ruim twee uur door.
Zodra de zon een tegenovergelegen terras bereikt heeft, nemen ze daar plaats en brengen er nog zo'n drie kwartier door. Uiteindelijk slenteren ze via de Koninklijke en de Venetiaanse Gaanderijen in de richting van het casino, tegenover hetwelk ze plaatsnemen op een dijkzetel. Als er na een klein uurtje nog geen geld is opgehaald, stappen ze op waardoor de zetel geheel gratis is geweest -- Hollanders herkent men overal!
Als ze tegen zessen thuiskomen, blijken daar al enkele uren geleden hun dochters aangekomen te zijn, die meedelen op het strand tegenover de gaanderijen te hebben gezeten en zelfs in zee te zijn geweest.
Donderdag, 11 augustus
Dat België een katholiek land is merken ze elke ochtend weer als de klok van de nabijgelegen Heilig Hartkerk elke dertig minuten opnieuw dreunend de tijd aangeeft. De halve uren worden door èèn slag gemarkeerd; bij de hele uren wordt het getal van het uur gebeierd. Nodeloos te vermelden dat het aantal slagen groter wordt naarmate de ochtend verstrijkt, terwijl de slagen in -- de kleine uurtjes -- uiteraard nog slechts vrij gering in aantal zijn. Voor wie daarin geïnteresseerd is: de dagelijkse mis lijkt om 9 uur plaats te vinden, want dan beiert de klok vele malen meer dan er uren in een etmaal gaan.
Niet alleen hebt u nu hopelijk enig inzicht gekregen in het beierschema van de Oostendse Heilig Hartkerk, maar misschien begrijpt u nu ook waarom deze vaak weinig matineuze familie ruim voor 11 uur uit de veren is.
Het is een droge dag, maar wel wat bewolkt. Typisch weer voor stadsbezoek. De keus valt op Brugge.
Na een vlotte rit komen ze even voor Brugge in de file terecht, waar ze het eerste half uur niet verwachten uit te zijn. Kennelijk willen de Belgische wegwijzeraars het verkeer uit de voorsteden weghouden. Want als Lea de file verlaat en afslaat in de richting van de buitenwijk Sint Michiels, is het centrum van Brugge binnen luttele minuten bereikt. Bij het station kunnen ze voor een habbekrats parkeren en ze krijgen er ook nog eens een gratis buskaartje voor vier personen bij.
De dochters onderzoeken of de kledingwinkels van Brugge meer te bieden hebben dan die van Oostende, Amsterdam of welke stad ook.
De ouders kiezen voor een iets bezadigder activiteit; zij komen terecht bij een oud ziekenhuis, alwaar ze een tentoonstelling bezoeken die gewijd is aan de 19e-eeuwse gynaecoloog Isaac De Meyer. Vooral de gruwelijke verlostangen en andere verloskundige apparatuur laten een diepe indruk achter.
Vrijdag, 12 augustus
Vandaag vinden in Oostende de Paulusfeesten plaats. De dochters trekken de stad in om te onderzoeken wat deze festiviteiten inhouden. Ook proberen ze nadere informatie in te winnen over het Oostendse nachtleven, in het bijzonder discotheek Hangaar 1.
Hun ouders ondervinden weer eens dat de zuiderburen van Nederland soms wel uitzonderlijk vriendelijk zijn: een opticien aan de Van Iseghemlaan geeft ze geheel gratis een antiek stopflesje mee met een spul om brilmonturen te repareren. Helaas is Violets zonnebril niet uit het materiaal gemaakt waar ordentelijke monturen meestal uit bestaan: de acetongelei uit het potje wil zich dan ook niet aan deze gelikt ogende, maar verder inferieure rommel hechten.
De ouders zetten zich neer op het terras van het nabij de opticien gelegen café Bristol, waar ze voor nog geen drie euro samen een koffietje drinken en uit de wind en in de zon kunnen zitten. Als een gezelschap van zo'n dozijn Waals-sprekende boerse types binnentreedt en om hun tafeltje heen gaat zitten koeterwalen, besluit men dat drie kwartier wel genoeg is geweest en keert men huiswaarts.
Na het avondmaal trekken de dochters nog even naar de Paulusfeesten. Dat ze spoedig terugkeren doet vermoeden dat het amusementsgehalte van genoemde feesten te wensen overlaat.
Zaterdag, 13 augustus
Reeds vroeg treft men Violet in de woonkamer aan. Het feit dat zij wel eens een telefoontje van haar vriend zou kunnen missen maakt slapen onmogelijk.
Omstreeks halfeen spoedt Violet zich met haar zus naar het station om haar amant af te halen.
Tom heeft voor de spaghettisaus rundergehakt besteld bij slager Hugo Houthoofdt, die hem verzekert dat hij mooi mager gehakt heeft klaargemaakt. Dat deze mededeling wat onnauwkeurig is wordt niet alleen wedersproken door de wat bleke kleur van het vlees. Als er bij het stoven een centimeter vet op de saus komt te staan, weet men zeker dat de Belgische en Nederlandse interpretatie van het begrip mager vlees wat uiteenlopen.
De mededeling van de Belgische weerman, namelijk dat er 's avonds flink wat regen zou vallen, blijkt beter te kloppen: als men inslaapt, klettert de regen tegen de ramen.
Zondag, 14 augustus
Vandaag gaan de dochters bowlen. Al voor de wedstrijd voelt Liset dat ze gaat winnen (een gevoel dat uit gaat komen, maar liefst tweemaal).
De ouders geven zich over aan een wat minder sportief vermaak: een wandeling van ruim drie uur, die onderbroken wordt door een bezoek aan de Japanse tuin, of Shin Kai Tei (diep -- zee -- tuin), zoals hij officieel heet.
Later strijken ze neer op het terras van wat inmiddels al bijna hun stamkroeg genoemd mag worden: Bristol. Als tegen half vijf druppels beginnen te vallen, spoeden ze zich naar de Steenbakkersstraat, terwijl van tijd tot tijd buien vallen die hen soms tot schuilen nopen.
Maandag, 15 augustus
Vandaag is het Maria Hemelvaart, wat in het katholieke België een nationale feestdag is. Dus veel winkels zijn dicht.
Om 1 uur neemt Izaak afscheid; Violet brengt hem naar het station. Als de ouders om 2 uur naar buiten gaan voor hun dagelijkse wandeling, komen ze hun jongste dochter tegen, die wat eenzaam terugkeert naar de Steenbakkersstraat.
In de omgeving van het Russische internetcafé ziet men enkele voorbijgangers voorbijlopen die behangen zijn met kransen van rode kunstbloemen. De bedoeling van deze versiering is niet geheel duidelijk.
In het park nemen ze een kunstwerk waar, dat gemaakt is door een kunstenaar die aan ietwat perverse fantasieëen lijkt te lijden: het bestaat uit een aantal in het water geplaatste stenen dames in verschillende stadia van verdrinking.
Niet ver van de Steenbakkersstraat lopen ze een poortje in, waar ze een complex van bedrijven ontdekken dat hun nooit eerder is opgevallen. Het behelst onder andere een solarium, een verlaten ruimte van Radio Mango, een brasserie en ... een internetcafé Alles is echter stil -- zeker vanwege Maria Hemelvaart. Men besluit het complex morgen verder te onderzoeken ...
Als hun dochters thuiskomen, blijken ook die kransen van rode kunstbloemen bij zich te dragen. Het blijkt een reclame te zijn geweest van een een nieuwe provider van mobiele telefonie. Wat het verband is met de rode bloemen kan de familie maar moeilijk bevatten.
Om een uur of zeven als de familie uit het raam kijkt, zien ze hoe het sombere weer verjaagd wordt door een strakblauwe lucht.
Donderdag, 18 augustus
De ouders maken twee wandelingetjes. In de middag kopen ze daarbij drie jongleerballen voor Liset, die in die kunst steeds bedrevener raakt. En 's avonds wandelen ze naar het Casino -- of Kurzaal, zoals ze dat hier noemen.
De dochters gaan ook naar de Kurzaal. Daar wordt een zogenaamde lounge gehouden. Ze vragen toestemming om zeer laat te mogen thuiskomen. Maar nodig was dat niet: voor halfeen zijn ze alweer terug in de Steenbakkersstraat.
Vrijdag, 19 augustus
Het is een warme nacht geweest en men heeft onweer gehoord. De ochtend is druilerig, maar beduidend frisser. Het weer blijkt (helaas) met grote nauwkeurigheid door de televisie te zijn voorspeld.
Als het iets opklaart, doen de ouders niet alleen boodschappen, maar knopen er zelfs een complete wandeling aan vast, waarbij Lea bij de muziekwinkel aan de Nieuwpoortsesteenweg een boek koopt over Cowboy Henk van Kamagurka en Herr Seele. Het gaat over Oostende. Zo komt bijvoorbeeld hun patatleverancier frietkot Chris erin voor.
Het is maar goed dat Lea paraplu's had meegenomen. Anders had men de ouders na hun wandeling kunnen uitwringen.
Zaterdag, 20 augustus
Voor de vakantie heeft men wel eens uitgesproken te hopen dat ze in Oostende zouden kunnen zwemmen. Enig gevoel voor humor kan het noodlot niet ontzegd worden: het hemelwater valt met bassins tegelijk.
Daar de familie traditioneel Gent bezoekt bij regenachtig weder, opperen de dochters om deze Oostvlaamse stad te gaan bezoeken. De ouders zien een dag in Gent in de stromende regen echter wat minder zitten en brengen in dat er in de Langestraat een bioscoop is, waarvoor zij de toegangsprijs wel willen fourneren.
Kort na 2 uur ziet men de dapp're dochters de plensregens trotseren richting Langestraat. Ze zullen uiteindelijk terechtkomen bij een film die gaat over mevrouw en meneer Smith.
De ouders onderzoeken waar ze vanavond kunnen dineren. De ontwerpers van de arbeiderswijk waar de Steenbakkersstraat deel van uitmaakt, vonden kennelijk dat arbeiders geen behoefte hebben aan restaurants (in tegenstelling tot café). Het enige restaurant in de wijk is 't Potje aan de Nieuwpoortsesteenweg.
En passant ontdekken ze dat tekenaar Herr Seele boven de muziekwinkel woont. Van de overkant van de straat zien ze hem staan achter zijn tekentafel.
Ook constateren ze dat Amsterdam niet de enige stad is waarvan het plaveisel ontsierd wordt door honden-uitwerpselen.
Bah
's Avonds worden bij restaurant 't Potje royale porties geserveerd voor weinig euro's. Het is maar goed dat ze in de middag al gereserveerd hebben, want de zaak zit tjokvol.
Zondag, 21 augustus
De familie is meestal niet zo matineus. Pas tegen 10 uur staat men op. Maar vanaf dan is het een en al activiteit in het appartement aan de Steenbakkersstraat.
Hun bezittingen hebben zich de laatste twintig dagen weer vermenigvuldigd als konijnen. Er wordt besloten enkele rollen WC-papier en wat keuken-ingrediënten achter te laten en zelfs dan moet de kofferbak van de LARV (Lichtelijk Asociale Rode Volvo) met geweld worden dichtgeperst.
Tegen 2 uur zet Lea koers richting zeedijk, waar eerst de sleutels moeten worden ingeleverd bij Dermul. Pas daarna kan Lea de LARV in noordoostelijke richting sturen.
Ze gaan via Antwerpen, alwaar de LARV bijna van de weg gedrukt wordt door een vrachtwagenchauffeur, die kennelijk met proefverlof is. Maar Lea is alert genoeg om nog net op tijd uit te wijken.
Om de vakantie af te sluiten eten ze bij Martins eetcaf頍 Fame op steenworp-afstand van hun woning, waar ze nu voordeliger eten dan gisteravond bij 't Potje.
Martin
En daarmee is ook deze vakantie ten einde.
