AFVAL-MEUBEL (20 februari 2005)
Sommigen onder ons houden er smerige gewoontes op na, gewoontes die bij anderen voornamelijk walging inboezemen.
Zodra bepaalde mensen een afvalcontainer zien, zijn ze niet meer te houden: niet alleen bekijken ze de rommel zoals een kleuter een snoepwinkel monstert. Vaak zie je ze in de bak graaien alsof het sterk afgeprijsde waren uit de uitverkoop betreft.
Mijn jongere broer en ik waren van dat soort. Als jongetjes inspecteerden we de vuilnisbakken tussen ons huis en de school op zoek naar schatten, of zoals wij dat noemden: "fijne dingen".
Deze afwijking ben ik nog altijd niet kwijt. Nog steeds puilen mijn kasten uit van nutteloze, maar interessant ogende rommel.
Laatst kwam ik erachter dat onze gril-oven teveel van onze toch al krap bemeten keukenruimte in beslag nam. Het zou prettig zijn als ik het apparaat wat hoger zou kunnen zetten, zodat kruiden en ander keukengerei eronder geparkeerd zouden kunnen worden.
Onlangs stond ik op de tram te wachten vlakbij een afvalcontainer. En wat zag ik daar? Precies die onderdelen die ik zou kunnen gebruiken om een soort tafeltje te maken dat onze keukengril omhoog zou kunnen brengen.
Schaamteloos heb ik de onderdelen uit de container getrokken en ze meegenomen naar mijn broer, die een bekwaam timmerman is ( klik).
Hij zag er wel iets in, zeker nadat hij hoorde dat het een meubel betrof waarvan de onderdelen uit de vuilniscontainer kwamen. In een uur had hij er uniek meubelstuk van gemaakt:
Waarmee ik een uiterst handig meubelstuk heb dat voor de helft bestaat uit afval -- iets dat ik bij IKEA nooit had kunnen vinden.
