ZEELAND 2004 (14 augustus 2004)
Zaterdag 24 juli
Toen de familie zich gereedmaakte voor de jaarlijkse reis naar Zeeland, baarde poes Siep hun grote zorgen: zou het brave beest rustig de tocht naar Zeeland ondergaan?
Toen de dochters Siep van een tuigje probeerden te voorzien, stribbelde het kleine roofdier heftig tegen. "Dat belooft wat!" werd gedacht.
Maar tot ieders verbazing is Siep de hele route rustig blijven zitten. Zelfs Charlie – die bij leven toch een vrij makke poes was – heeft zich onderweg nimmer zo koest gehouden.
* * *
In Zeeland aangekomen, dook Siep onmiddellijk onder de auto. Na een langdurig getouwtrek met Liset gaf Siep haar verzet eindelijk op en ging ze mee naar binnen.
Nauwelijks was Siep binnen of elke vierkante centimeter van het huisje werd besnuffeld.
Tegen half acht begaf de familie zich naar Oostburg om een hapje te eten. Eerst streken zij neer bij restaurant In Den Tol. Kennelijk had het bord Onbeperkt Mosselen Eten voor € 12,95 grote aantallen hebzuchtige gasten aangetrokken. Toen er na een kwartier nog niemand langsgekomen was, besloot men zijn heil te zoeken bij Hotel Du Commerce, waar de kinderen Hollands en hun ouders Thais aten.
Zondag 25 juli
Zowel Siep als de dochters lijken het goed naar de zin te hebben. Siep vervolgt zijn grondige ontdekkingstocht van De Platluus.
De dochters spelen een zelfbedacht spel, iets waartoe De Platluus ze steeds weer lijkt te inspireren. Deze keer is het een proeverij.
In de middag wordt Knokke bezocht. Het druilerige weer ten spijt, staan er tot in de buitenwijken auto’s geparkeerd. Gelukkig vinden ze een wat minder excentrisch parkeerplekje. De LARV (Lichtelijk Asociale Rode Volvo) wordt achtergelaten, ingeklemd tussen een verhuisinstallatie en een uitrit.
In het weekeinde heeft Siep zeer grondig het huisje verkend. Vanavond lijkt ze zich eindelijk thuis te voelen. Niet langer vindt ze het nodig op de bovenverdieping te overnachten, maar blijft ze beneden in een fauteuil slapen.
Maandag 26 juli
De kinderen bezoeken in de voormiddag de Oostburgse bibliotheek. Ze beschikken over genoeg boeken om de namiddag lezend door te brengen in de tuin.
Als de familie in de tuin zit, is ook voor Siep het grote moment daar: eindelijk mag ze naar buiten. Heel voorzichtig betreedt zij de tuin. Elk hoekje wordt afgesnuffeld. Zodra Siep een geluid hoort dat haar niet bevalt, ijlt ze terug de keuken in.
Steeds verder waagt ze zich van de keukendeur.
En uiteindelijk blijft ze meer dan een half uur weg.
Omstreeks half zes keert Siep terug en valt boven op Lisets bed uitgeput, maar voldaan in slaap.
Dinsdag 27 juli
Na het opstaan bedenken de dochters dat weinig dingen zo leuk zijn als gooien met waterballonnen. Maar die hebben ze natuurlijk niet in huis.
Dus alras ziet men ze bezig de banden van een rode fiets op te pompen.
En even later rijden ze richting Oostburg.
Een half uur later keren ze terug met de ballonnen. Ze hebben twee soorten gekocht: één zakje echte waterballonnen en één met lange smalle en veel duurdere exemplaren, die eigenlijk bedoeld zijn om op te blazen en tot figuren te vormen. Ze zien er leuk uit, maar blijken als waterballonnen minder geschikt. Bijna onmiddellijk na het vullen ploffen ze stuk.
Pas laat op de dag verkassen ze in de richting van Knokke, waar Lea een Knack Magazine koopt, waarschijnlijk omdat er een gratis zonneklep bij zit. Later wordt Lea met voornoemde klep op het strand gesignaleerd.
Woensdag 28 juli
Vandaag schijnt een stralende zon. In de middag wordt Knokke aangedaan, waar de traditionele foto bij het kinderhuisje wordt gemaakt.
Bij het maken van de foto valt Toms leesboek uit z’n tas -- hetgeen hij pas op het strand bemerkt. Als hij gaat zoeken, blijkt hoe beschaafd Belgische badplaatsen zijn: het boek is keurig aan de kant van de weg gelegd. In minder dan tien minuten keert Tom met het verloren boek terug.
Op het strand zien ze een andere typisch Belgische gewoonte: een jongen die met grote kisten versnaperingen het strand langsgaat. De vraag is of de regels der Europese Gemeenschap deze gewoonte binnenkort niet tot het verleden zullen doen behoren.
Donderdag 29 juli
In de middag doet de familie Knokke aan. Aan het strand heersen bijna tropische temperaturen.
Ze mijden wederom het betalende strand (ja, zo heet dat officieel – alsof u geld ontvangt). Hier en daar kan men fraaie papieren bloemen bewonderen, een typisch Belgisch strandgebruik.
Vrijdag 30 juli
De hemel is licht bewolkt. Men besluit naar Blankenberge af te reizen. Violet had liever naar Oostende gewild en benadrukt dit door een uur of zo wat minder vrolijk te kijken.
Om parkeerproblemen te vermijden rijdt men eerst naar Zeebrugge, alwaar ruim voldoende parkeerplaats is voor de LARV (Lichtelijk Asociale Rode Volvo). Vandaar zet men de reis voort met de tram.
Net als in Knokke is het Blankenbergse strand verpacht in terreintjes ongeveer ter grootte van een half voetbalveld. Sommige pachters doen er alles aan om bezoekers naar hun terreintje te lokken, zoals hier bij Eric:
De familie strijkt neer bij Jean-Pierre, alwaar het personeel en passant probeert den 'Ollanders een plastische oor-operatie te geven: men probeert ze tien euro te berekenen voor twee stoelen die per stuk drie euro doen. Een vriendelijk volkje, die Belgen. Jammer alleen dat ze soms zo'n lage dunk van hun noorderburen koesteren!
De dochters gaan enige malen de zee in en komen er als ware zeenimfen weer uit tevoorschijn.
Op de terugweg noteert uw kronikeur het volgende diepe citaat uit Lea’s mond: “Vanmorgen leek 't niet zo'n mooi weer te worden als 't alsnog geworden is.”
Zaterdag 31 juli
Na het ontbijt vraagt mams of de dochters de LARV (Lichtelijk Asociale Rode Volvo) willen schoonmaken om zo hun zakgeld wat aan te vullen. Dat willen de dochters wel en na een uurtje flink boenen en soppen kunnen ze het voertuig schoonspuiten, waarna het z'n oorspronkelijke asociale kleur weer terug heeft.
Zondag 1 augustus
Zoals eerder uiteengezet, zijn bezoeken aan Knokke in een zonnig weekeinde - parkeersgewijs - meestal minder eenvoudig. Maar een hele dag op de Platluus zien de dochters ook niet zo zitten. Dus omstreeks twee uur rijdt Lea ze in de richting van een Aardenburgse zweminrichting.
De toegang tot het zwembad is niet zo’n vreselijke uitgave. Slechts 2 euro per kaartje – voor wie het precies wil weten. Afgesproken wordt dat mams de dochters om vijf uur weer op zal halen.
Om vijf uur stipt is Lea bij het zwembad om de dochters op te halen. Liset is gestoken door een vliegend insect – een pijnlijke ervaring die ze gelukkig heeft overleefd.
Maandag 2 augustus
’s Morgens voor het ontbijt bekruipt Violet de lust om pannenkoeken te bakken. Onmiddellijk zet zij deze impuls in daden om, zodat er vanochtend pannenkoeken op tafel staan.
Na de ochtendmaaltijd hullen de dochters zich in zwemkleding en spoeden ze zich naar de keuken om ballonnen te vullen met water. Twee ballonnen blijken een Siamese tweeling te vormen.
Siamese tweeling
En daarna geven ze zich over aan het overgooien van de ballonnen, waarbij telkens een voornaam genoemd moet worden, waarbij het ook nog eens de kunst is de ballon zo lang mogelijk heel te houden.
Dinsdag 3 augustus
Het valt op dat er dit jaar weinig vliegen in het huisje zijn. Zou dat mede te danken zijn aan onze trouwe viervoeter die achter alles jaagt wat beweegt?
Lea en haar echtevriendje doen ’s morgens boodschappen in Oostburg. Het valt ze op hoeveel winkels er het laatste jaar gesloten zijn.
’s Middags zoekt de familie verkoeling aan het strand van Knokke.
Een Frans-sprekende familie begint op zo korte afstand van het Overtoomse gezin jeux-de-boules te spelen dat Tom voor de gezondheid der gezinsleden vreest. In het Nederlands maant hij de spelers wat meer afstand te nemen. Gelukkig verstaan ze hem prima.
Even later gaan de Amsterdamse dochters met een wat kleiner balletje tekeer. Als het balletje op een zeker moment rakelings langs Lea’s hoofd scheert prijst zij zich gelukkig dat dit projectiel nog geen honderdste weegt van een jeux-de-boules-bal.
Woensdag 4 augustus
’s Morgens is in de tuin al van alles te beleven.
Zo ziet men Siep rondsluipen, op zoek naar prooi.
Het is uw fotograaf nog steeds niet gelukt haar te kieken met een muis of andere prooi.
Wel heeft hij een plant gezien die kennelijk erg zeldzaam is. Hoezo zeldzaam? Nou, onlangs klopte een vrouw speciaal aan voor een stekkie … nee, niet van de fuchsia, mevrouw – en zeker niet van de fucksia .
strontvliegenplant
Wat deze plant ook bijzonder maakt is het feit dat hij kennelijk grote aantrekkingskracht uitoefent op strontvliegen, die in grote aantallen op de rode bloemen plaatsnemen.
Tijdens het ontbijt begint het zachtjes te regenen. Op regenachtige dagen gaat de familie meestal naar Gent . Men besluit deze traditie vandaag voort te zetten.
Alhoewel het de hele dag niet meer zal regenen, is de familie wel naar Gent vertrokken.
In de stad aangekomen, splitst het gezelschap zich – zoals de laatste tijd gebruikelijk – in tweeën volgens lijnen van leeftijd.
Tegen etenstijd kiezen de dochters voor McDonald’s, terwijl hun ouders het avondmaal gebruiken bij een wat klassieker restaurant op de Vrijdagmarkt.
Geheel in overeenstemming met de benaming fast-food, ziet men de dochters spoedig op het marktplein, alweer zij de tijd doorbrengen met het nemen van wat foto's.
Donderdag 5 augustus
’s Nachts richten de ouders een slachting aan in de badkamer. Zeven muggen worden naar de eeuwige steekvelden gezonden. Men vraagt zich af welk bloedbad deze vampiers (de muggen, wel te verstaan) anders aangericht zouden hebben.
De hemel is bewolkt. De familie besluit op De Platluus te blijven.
In de middag spelen de dochters hun eigen variant van squash. Menig balletje moet met een ladder uit dakgoot of struikgewas worden gehaald.
Later op de middag ziet men de drie lieftallige dochters -- samen met hun bevallige mams -- bezig de zware ballen van het jeux-de-boules te hanteren.
En in de avond nemen de dochters een digitaal cameraatje ter hand en beginnen zij aan de opnamen van een cinematografisch drama. De verkleedpartij op zich ziet er al veelbelovend uit.
Vrijdag 6 augustus
U zal begrijpen dat een meesterwerk niet in één dag wordt voltooid. Dus vandaag vervolgen de dochters de productie van hun film.
Het lijkt een soort thriller te gaan worden – min of meer in de stijl van Baantjer – als u dat iets zegt, mevrouw.
In maar liefst tien takes wordt de hele film opgenomen.
Als alle tien takes opgenomen zijn, wordt de rolprent vertoond aan hun ouders, die de creatie van hun dochters ademloos bekijken.
Voor Siep is het feit dat de familie al twee dagen thuis blijft een waar feest. De hele dag kan hij de tuin in. ’s Avonds ziet men de brave viervoeter dan ook tevreden, maar uitgeteld onder de salontafel liggen.
Zaterdag 7 augustus
Het wordt steeds warmer.
’s Middags probeert de familie of Knokke misschien toch toegankelijk is. Ze wagen het erop, en het lukt ze de auto te parkeren … maar nòg verder van het strand dan normaal.
Aan het strand is het best uit te houden. De dochters zitten bij hun nieuwe Belgische vriend (over wie hier geen details zullen worden verstrekt, mevrouw).
Als de familie omstreeks half zeven weer terugkeert, zit Siep ze achter het raam op te wachten.
Siep achter raam
Na thuiskomst blijkt dat sms’en bij Orange in het weekeinde gratis is. Beide dochters blijken een stroom aan elektronische berichten te hebben ontvangen.
Zondag 8 augustus
Vanochtend belde Jasper (onze buurman die de dieren en planten verzorgt) op. De schildpaddenbak stinkt dat het een aard heeft. Tom stelt voor naar Amsterdam te komen. Maar daar wil Jasper niets van weten. Hij zal vanavond proberen wat emmers water door de bak te spoelen. De familie is perplex van zoveel vriendelijkheid.
Om redenen die eerder in dit verhaal zijn verklaard heeft de familie er weinig trek in op zondag naar Knokke te gaan. Maar goed ook, want later meldt de radio dat het bomvol is geweest aan de kust -- een wat bedenkelijke term trouwens in deze tijd van terrorisme, vindt u ook niet, meneer?
Liset en haar zuster vertrekken in de middag naar Oostburg om ansichtkaarten te kopen. Als ze terugkomen, wordt meteen driftig begonnen met ze te beschrijven. Maar liefst achttien maken ze er gereed voor verzending.
In de avond blijft Siep wel erg lang weg. Men begint zich zorgen te maken. Tegen twaalf uur komt onze avontuurlijke poes op zijn witte sokjes binnenwandelen. Uitgeput legt ze zich neer op de vensterbank.
Een half uur later hoort men een plof en blijkt Siep van de vensterbank te zijn gegleden. Ogenschijnlijk onaangedaan begeeft ze zich naar de bovenverdieping, waar ze haar slaapje voortzet.
Maandag 9 augustus
De dochters geven weer blijk van hun grote talent om spelletjes te maken met eenvoudige middelen. Bij het ontbijt spelen ze kamertje verhuren met een doosje waar vleeswaar in gezeten heeft. Men kan zich afvragen of dit voor Liset als vegetariër geen morele problemen oplevert.
Vandaag wordt de laatste warme dag verwacht. Men besluit het strand op te zoeken.
De dochters spelen er beachball met maar liefst twee balletjes.
Als ze iets na zessen van het strand vertrekken, is het windstil en heiïg.
Ze zijn precies op tijd vertrokken. Want tegen de tijd dat ze de auto bereiken, begint het te regenen.
Dinsdag 10 augustus
Er valt ’s morgens wat regen en het is koeler.
Waar de hitte Siep de vorige dagen voornamelijk heeft doen luieren, gaat zij nu weer fris op jacht.
Het weerbericht heeft regen voorspeld, dus strandbezoek durft men niet aan. De ouders stellen hun dochters voor om ’s middags Toversluis te bezoeken met een geldbedrag erbij om wat attracties te bekostigen, een aanbod dat ze moeilijk kunnen afslaan.
Om half vier brengt Lea ze weg in de LARV.
Na anderhalf uur worden de dochters weer opgehaald. Liset heeft voor haar gewonnen punten een ezeltje met een blauwe badspons uitgekozen, terwijl Violet is gevallen voor een aansteker.
’s Avonds spelen Sieps jachtinstincten nog steeds op. Ze komt binnen met een muisje, waar ze wreed mee speelt.
Siep & muis
En op de Belgische televisie hoort men met veel genoegen hoe Frank de Boosere slaapkamervriendelijke temperaturen voorspelt.
Woensdag 11 augustus
De hemel is zo betrokken dat een bezoek aan Knokke niet zo voor de hand ligt. Men opteert ervoor naar Oostende af te reizen.
Tegen tweeën start Lea de LARV. Ze rijden de route via Knokke. Zes kwartier later rijden ze een Oostendse parkeerplaats op.Een reistijd van anderhalf uur vindt men wel wat lang. Dat moet vanavond anders.
De trottoirs van de Oostendse Kapellestraat blijken te zijn bekleed met een soort groene vloerbedekking.
Kort na hun aankomst gaan ouders en dochters uit elkaar (met ieders goedvinden, mevrouw). De ouders nemen plaats op een dijkzetel. Anders dan de verwachting, is het weder uitzonderlijk zonnig.
Ze hebben afgesproken elkaar om half zes weer te ontmoeten. Tegen half zes treffen Lea en haar echtevriendje hun dochters aan op het stuk strand dat dit jaar nieuw aangelegd is.
Het is zulk aangenaam weer dat de ouders voorstellen nog een uurtje van de zon te blijven genieten. Dus blijven de dochters op het strand en keren de ouders weer terug naar hun hangplek voor bejaarden. Lea wordt en passant gefotografeerd bij het lelijkste gebouw van Oostende (en waarschijnlijk wel van de hele Belgische kust) – voor wie het precies wil weten, schuin tegenover het Ensormuseum.
Als ze op weg zijn naar de auto, maken de dochters een aantal reclamefoto’s …
De terugreis wordt afgelegd via de grote weg naar Brugge. Die route is weliswaar zo’n 10 kilometer langer dan eerder op de dag, maar Lea kan er zo stevig de sokken in zetten dat ze een half uur korter onderweg zijn dan op de heenreis.
Donderdag 12 augustus
Er is de dochters toegezegd dat ze een avond in Knokke naar de disco mogen. Vanavond herinneren de dochters hun ouders aan deze toezegging.
Tegen 11 uur ’s avonds rijdt de familie door de Zeeuwse dreven in de richting van Knokke. Daar aangekomen, stappen de dochters uit, het woeste Knokse nachtleven tegemoet.
Ze hebben afgesproken om half drie naar de auto terug te keren. De ouders moeten zich een uur of drie zien te vermaken.
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Eerst wandelen ze drie kwartier langs de Zeedijk. Als ze allebei wel een sanitaire stop zouden kunnen gebruiken, vinden ze gelukkig een restaurant, waar de laatste gasten nogal treuzelen. Het personeel vindt het geen probleem als ze daar een uur neerstrijken. Maar ook daar kunnen ze niet eindeloos blijven zitten. De laatste drie kwartier brengen Lea en haar echtevriendje lezend door in de LARV.
Precies op het afgesproken tijdstip keren de dochters terug – tot grote opluchting van hun ouders. In de disco mocht niet worden gedanst, maar verder ze lijken het wel naar hun zin te hebben gehad.
Vrijdag 13 augustus
De hemel is bewolkt. Men kiest voor een bezoek aan Brugge.
Ze nemen de route via Maldegem. De route via dit stadje is weliswaar de kortste. Maar kennelijk willen de autoriteiten het rijden door Maldegem ontmoedigen. Op geen enkel bord valt te lezen dat je ook via Maldegem naar Brugge kan. Ook in Maldegem zelf is geen enkel bord te vinden dat naar Brugge wijst.
Ondanks al deze tegenwerking blijkt deze route minder dan drie kwartier te kosten.
De LARV wordt geparkeerd aan de rand van de stad en ze lopen via het Koningin Astridpark naar de Markt.
Zoals gebruikelijk, splitst het gezelschap zich in tweeën. Ze besluiten elkaar om zes uur weer te ontmoeten.
Zoals gewoonlijk, eten de dochters bij een fast-food-keten, deze keer bij Quick.
Hun ouders eten op de markt bij Le Grand Belfort. Pas nadat ze het restaurant al ruim en breed verlaten hebben, komen ze erachter dat ze voor ruim tien euro zijn getild.
Toch mag men niet mopperen. Want pas als men na zo’n twintig minuten lopen de LARV heeft bereikt, begint het te regenen.
Vrijwel de hele weg naar De Platluus en rest van de avond zal het blijven regenen.
Zaterdag 14 augustus
Vandaag keert de familie terug naar Amsterdam.
Na het ontbijt wordt de LARV ingepakt volgens de zwerversmethode : alles in plastic tasjes. Dat lijkt misschien wat vreemd. Maar bedenk eens hoe efficiënt alles in een levend lichaam zit ingepakt. Dat zit toch ook niet in vierkante dozen !
Om kwart over twee verschijnt Annelies, de eigenares van De Platluus , met een Citroën en een poes die Jurk heet.
Maar aan alles komt een eind. Het samenzijn is maar van korte duur en eindigt als de Overtoomse familie na een kwartier vertrekt.
Ze reizen via Waterlandkerkje, de Westerscheldetunnel, Fijnaart, Barendrecht, Rotterdam en Den Haag. Wellicht een wat minder gebruikelijke route, maar juist daardoor lekker rustig.
De reis verloopt voorspoedig. Als ze thuis zijn en willen gaan dineren, tonen de dochters hun onafhankelijkheid van hun ouders door te opteren voor diepvries-pizza. De ouders kunnen hun dat moeilijk verbieden, zodat de foto bij het restaurant slechts de helft van het gebruikelijke aantal gezinsleden toont.
De ouders missen hun dochters, maar eten verder lang niet slecht bij Kaap De Goede Hoop.
En na afloop is ook deze vakantie weer ten einde.
