OEDIPUS EN ZO (13 oktober 2006)
Volgens de leerboeken ontstaat het Oedipus-complex door de neiging van jongetjes om verliefd te worden op hun moeder. Op zich een vrij natuurlijke neiging waar volwassenen meestal wel een plaats aan weten te geven in hun leven.
Het wordt pas een probleem als het kind er geen oplossing voor vindt. Dan kan het leiden tot pathologische rokkenjagers of ziekelijke masochisten, om maar twee voorbeelden te noemen.
Oedipus is beslist niet het enig bekende complex. Een ander bekend verschijnsel is jaloezie op eerdere relaties van de partner. Geef Google maar eens de woorden jaloezie, vorige en echtgenoot, en op vele duizenden pagina's valt te lezen welke verscheidenheid aan vormen jaloezie jegens de ex-partner kan aannemen.
Net als het Oedipus-complex, is dit soort jaloezie vrij normaal. Bedenkelijk wordt het als de nieuwe partner zijn voorganger gaat bedreigen of -- minder gevaarlijk maar minstens zo zielig -- brieven gaat sturen waarin wordt gewezen op gebreken waar de vorige partner naar de mening van zijn opvolger mee behept is.
Ik zal u een ietwat tragisch voorbeeld geven van iets dat plaatsvond toen een vader geen berichten ontving van zijn dochter uit een vorig huwelijk en haar daarover een brief zond.
De nieuwe partner, die zich voorstelde als Aonne De Vries, zag eindelijk zijn kans schoon om het voorwerp van zijn jaloezie eens goed de waarheid te vertellen en en passant te laten merken hoeveel hij wel (of beter: niet) van het leven begreep, en bedacht deze schitterende passage:
Als de vader aan zijn dochter schrijft dat zij inmiddels twee zusjes heeft, is dit voor dominee Aonne aanleiding om ook zijn nageslacht ter sprake te brengen, ook al is dit gebroed er in geen enkel opzicht bij betrokkenen:
Nadat de dominee en passant gedemonstreerd heeft dat hij het Nederlands niet beheerst, laat hij zich ook nog eens verleiden tot iets dat wel meer voorkomt bij hen die willen tonen hoe goed ze kunnen schrijven: hij wordt pompeus. In plaats van iets als "ouders zijn verantwoordelijk voor hun kinderen", wordt de lezer een woordenbrij aangeboden die voornamelijk bedoeld lijkt om te laten merken dat de schrijver niet zomaar de eerste de beste is:
Maar genoeg van dit alles. Ik kan me voorstellen dat u inmiddels braakneigingen heeft gekregen.
Een volgende keer hoop ik u met wat vrolijkers te kunnen verrassen.
