GEEN BOEKENBAL (13 maart 2007)
Verdienen schrijvers veel geld?
Eind jaren '70 werd het onderwijs "verrijkt" met vernieuwingen. Het leerboek waar mijn leerlingen tot dusver Engels mee geleerd hadden verdween en zou moeten plaatsmaken voor een fraai vormgegeven maar verder nogal vaag boekwerk, waar de leerlingen ook nog eens een fors bedrag voor zouden moeten betalen.
Zoiets wil men zijn mijn leerlingen niet aandoen, dus besloot ik een boek samen te stellen, dat de leerlingen tegen kostprijs van de school konden kopen. Het bestond voornamelijk uit Engelse teksten en wat zelf geschreven grammatica en droeg de passende titel Just Some English.
Toen de leerlingen naar de hogere klassen gingen, had daar inmiddels ook de vernieuwing toegeslagen en bleek ook voor die doelgroep geen fatsoenlijk boek meer te krijgen. Dus opnieuw stelde ik een boek samen, dat - wederom heel toepasselijk - Just Some More English ging heten.
Bij de komst van de computer bleken deze machines ook een soort talen te begrijpen, zogenaamde programmeertalen.
Dat machines ook een taal begrepen fascineerde mij onmiddellijk. Sinds 1980 ben ik dan ook een enthousiast programmeur. Op de technische school waar ik lesgaf werden ook informatici opgeleid, en in 1995 werd mij gevraagd les te gaan geven in een programmeertaal, die Pascal heette.
Als de leerlingen een jaar met de taal Pascal hadden gewerkt, moesten ze overstappen op de programmeertaal C++. Het beschikbare schoolboek was zo moeilijk te begrijpen dat ik besloot iets te gaan schrijven dat wat makkelijker te lezen was. Ook dit dictaat kreeg een weinig fantasievolle titel: Van Pascal Naar C++.
Anders dan de Engelse dictaten, had ik dit boek geheel eigenhandig geschreven. Daar veel van mijn collega's een bedragje per dictaat ontvingen, dacht ik hier ook wel voor in aanmerking te komen.
Helaas kregen zoveel collega's geld voor dictaten die ze alleen maar hadden samengesteld dat de directie vond dat docenten niet langer een vergoeding voor dictaten hoorden te krijgen - ook als ze die helemaal zelf hadden geschreven. Dus naar mijn vergoeding kon ik fluiten.
Maar voor het geld deed ik het niet. Dus toen enige jaren later Java een populaire programmeertaal werd, schreef ik daar ook een dictaat voor, dat me nooit een cent heeft opgeleverd. Maar mij hoort u niet klagen, mevrouw! Schrijven is best een leuke bezigheid!
Inmiddels had de uitgever van het eerder genoemde moeilijk leesbare C++-boek mijn dictaat ontdekt, en binnen enkele maanden kwam Van Pascal Naar C++ uit als boek.
Van de opbrengst had ik wel een tweedehands fiets kunnen kopen, maar rijk ben ik er niet van geworden.
Toch vond de uitgever dat het boek nog iets te veel een dictaat was, dus zette ik mij weer aan de arbeid. Als ik voor de erin geïnvesteerde uren een krantenwijk had genomen, zou ik er een aardige tweedehands auto kunnen kopen. Ook dit werk kreeg een weinig romantische titel: Inleiding in C++.
Nauwelijks was het boek in 2001 uitgekomen, of zij die het in Onderwijsland voor het zeggen hadden besloten dat scholen niet bedoeld zijn om te leren. Een gevolg daarvan was dat er elk jaar minder exemplaren van het boek werden verkocht.
Kortom, ook dit boek heeft mij niet rijk gemaakt. Maar u hoeft echt geen medelijden te hebben. U weet: geld maakt niet gelukkig!
Maar één ding is zeker: op het boekenbal zult u mij niet zien.
