DE FOON (10 mei 2008)
Ik zit in de huiskamer en voor de televisie zie ik een programma waarin deelnemers allerlei opdrachten moeten vervullen.
"Hoe heet dat?" vraag ik aan mijn jongste dochter.
"De foon" zegt ze.
"F-O-O-N ?" vraag ik.
"Nee, P-H-O-N-E ", zegt ze, "als in telefoon."
"Ja maar telefoon spel je toch als F-O-O-N," zeg ik.
Er volgt nog enig gekibbel waarbij ik mij weer eens verbaas dat er Engelse woorden nodig zijn waar toch keurige woorden in het Nederlands voorhanden zijn.
* * *
Al dat gezoek op de tv doet me trouwens denken aan lang vervlogen tijden.
Als ouders wil je je kinderen graag verrassen met dingen die ze leuk vinden. Maar om dat nou iedere keer gewoon maar aan ze te overhandigen ...
Met Sinterklaas schuif je het in die kleine schoentjes bij de kachel (of de verwarming) ...
Maar met Pasen bijvoorbeeld maakte ik zo'n dertig briefjes. Elk briefje vermeldde waar het vorige briefje verborgen was, bijvoorbeeld zo:
En bij de bladzijde met Pasen in het telefoonboek lag dan weer een nieuw briefje. En na dertig briefjes vonden de dochters dan een zakje paaseieren.
"Flauw," zult u misschien zeggen. Maar waarschijnlijk zijn er duizenden ouders die op die manier blijk geven van de liefde voor hun kroost.
