LEKKERE SOEP EN DAN ... (7 oktober 2006)
Meestal ben ik niet zo'n liefhebber van vegetarische restaurants. Ze serveren weliswaar gezond voedsel, maar zoals de helaas te vroeg overleden culinair journalist Ton van Es eraan toevoegde: "dat zul je weten ook!"
Toen ik bij Green Planet aan de Amsterdamse Spuistraat binnenstapte, nam ik me voor het gebodene zo onbevooroordeeld mogelijk op z'n waarde te schatten. Aanvankelijk lukte dat ook aardig: de zuurkoolsoep smaakte voortreffelijk. Ieder die de Tjechische keuken kent zal weten dat met zuurkool heel wat meer mogelijk is dan onze Hollandse zuurkoolstampot zou kunnen doen vermoeden.
Toen het hoofdgerecht verscheen, bleek dit in hoofdzaak te bestaan uit stukjes aardappel, blokjes tahoe en pompoen. Vooral dit laatste had van mij niet gehoeven: de substantie van de pompoen harmonieerde niet echt goed met de rest van de ingrediënten. De kleur zag er weliswaar fraai uit, maar de grote wat smakeloze brokken voegden wat smaak betreft nawelijks iets toe.
Maar het dessert zou veel goedmaken. Per slot van rekening werd dit geadverteerd als "de koningin onder de desserts". Toen het verscheen, bleek het er best aardig uit te zien: een bol die nog het meest oogde als een broodje bapao, maar dan bestrooid met maanzaad en gelegen in een plasje room.
Hoe aardig het dessert ook oogde, de smaak kon noch mijn liefste noch mij echt bekoren. De substantie bleek nog het best vergelijkbaar met knedliky, wat voor oosteuropeanen misschien een verrukkelijk toetje mag opleveren. In onze beleving was het echter weinig meer dan een machtige meelbal waaraan de pruimenpuree helaas niet veel kon verbeteren.
Een wat teleurstellend besluit van een maaltijd die zo veelbelovend was begonnen ...
