NEDERLANDSE LITERATUUR (2 juni 2007)
Het aantal Nederlandse boeken dat ik sinds mijn middelbare-schooltijd heb gelezen is misschien niet op de vingers van één hand te tellen, maar nu de Here God me twee handen geschonken heeft, hoef ik waarschijnlijk geen extra exemplaren te lenen om het aantal delen van onze vaderlandse literatuur te turven dat ik sinds mijn eindexamen in 1963 doorgewerkt heb.
Misschien doet bovenstaande mededeling u concluderen dat ik dan wel een ongeletterde proleet zal zijn. En mogelijk ben ik dat in uw ogen nog steeds, ook als u weet dat mijn geringe inname van Nederlandse lectuur voornamelijk te maken had met mijn vak. Wie immers Engelse lessen geeft doet er verstandig aan veel te lezen in die taal. Dus waren vrijwel alle boeken die ik gedurende dertig jaar las afkomstig van Engelse en Amerikaanse uitgevers.
Maar plotseling realiseerde ik me dat het beroepsmatig niet meer zo nodig was om mijn kennis van de Engelse taal bij te houden en ik, als zovele anderen, zou kunnen profiteren van het feit dat ik mijn moerstaal uiteindelijk toch beter beheers dan de Engelse.
Dus onlangs ben ik begonnen Nederlands boeken te lezen.
Het eerste werkje was het boekenweekgeschenk van 1985, Somberman's Actie (ja, echt met apostrof) geschreven door Remco Campert. Even Hollands als Bordewijk, maar veel humoristischer. Het boek blijkt zo populair dat er sinds 1985 nog verscheidene nieuwe drukken van verschenen zijn.
Het tweede boek, De Co-assistent door Anne Hermans, werd door mijn dochters aangeduid als een vrouwenboek. Wat een vrouwenboek ook moge zijn, het ontging mij waarom interessant beschreven medisch handelen gemengd met human interest en verteld met gevoel voor humor, alleen interessant zou zijn voor vrouwen.
Als derde koos ik voor 'Het Meesterstuk' van Anna Enquist. Dat werkje heb ik na een half uur terzijde gelegd. Ik kwam maar moeilijk door proza als: Lisa is psychiater. Zij woont een kilometer of tien buiten de stad in een door forenzen overgenomen dorp.'s Ochtends heeft ze praktijk aan huis, 's middags werkt ze in de psychiatrische universiteitskliniek. Zij geeft college aan assistenten, zij geeft les aan verpleegkundigen, zij heeft een bescheiden aandeel in de patiëntenzorg. Zinnen die waarschijnlijk goed zouden functioneren in een intake-verslag van Mentrum. Het verbaasde me dan ook niet toen ik hoorde horen dat Anna Enquist psychotherapeute is.
En op het ogenblik lees ik een boekje van Maarten Biesheuvel, 'De Weg Naar het Licht'. Naar men zegt, is de schrijver manisch depressief. Maar hij weet de zwaarte van het bestaan met lichtvoetigheid en humor te beschrijven.
Wat mij betreft, wint patiënt Biesheuvel het van psychotherapeute Enquist.
