NADOEN (4 januari 2005)
Een populaire bezigheid in mijn ouderlijk huis was imiteren.
Amper had een bezoeker van huize Luif z'n hielen gelicht of de gezinsleden lieten elkaar zien hoe de afwezige naar hun waarneming had gesproken, door z'n bril had gekeken, dan wel werd een ander trekje op de korrel genomen waardoor de bezoeker zich had onderscheiden.
Mijn pa hield er twee stemmetjes op na. Er was een joodse spraakje, dat hij gebruikte om joodse klanten en idem buren uit te beelden, en om moppen van Max Tailleur mee na te vertellen.
Max Tailleur
Het tweede spraakje was een soort mengeling van Amsterdams en boers en was bedoeld om de spraak van zijn broers, zijn chef en zijn niet-joodse klanten en buren na te doen.
De imitaties van mijn vader waren eigenlijk zo stereotiep dat ze door ons kinderen gretig werden nagedaan om hem belachelijk te maken.
De beste imitaties in ons gezin werden gedaan door mijn moeder.
Op bruiloften en partijen ( klik) werd zij regelmatig gevraagd om een solo-sketch te doen die Tranen heette. Hierin werden drie moeders ten tonele gevoerd: een Jordanese, een joodse en een kakmadam (klik).
Mensen die zich meer voelden dan de rest waren een geschikt voorwerp voor haar imitaties. Zondags ging het gezin naar de kerk (klik). Op de kerkbanken waren geëmailleerde bordjes geschroefd met de namen van parochianen.
De duurste plaatsen waren vooraan. Daar stonden namen die hoorden bij grote villa's aan de Amsteldijk en de Zuidelijke Wandelweg.Met groot enthousiasme kon mijn moeder het aplomb imiteren waarmee deze lieden spraken of de zelfingenomenheid waarmee ze de kerk uitschreden.
Als Enny Mols-De Leeuwe met haar typetjes op de televisie kwam, was mijn moeders avond weer goed. Of het nu ging om een kakmadam of een sentimentele volkse vrouw, die bij een toneelstuk met de mouw langs haar neus wreef met de woorden: "let op - de schlotschène!", mijn moeder wist ze te imiteren op een wijze die de oorspronkelijke vertolkster evenaarde.
Helaas is mijn moeder voorgoed van ons weg. Maar iets van mijn moeders talent is bij haar dochter ( klik) nog te zien.
